06-09-2010, 11:19
Odnoszę wrażenie, że prawdopodobieństwo i ''jakość'' pozdrowienia zależy od miejsca w jakim się znajdujemy i nasilenia ruchu - jeśli dany odcinek jest trudny/mało uczęszczany/jest kiepska pogoda etc. to ludzie chętniej się pozdrawiają, zagadują czy spytają ''czy wszystko ok''. Takie pozdrowienia/pogawędki, budują przecież miłą atmosferę pt.: ''idziemy po tym samym szlaku, chodzimy po górach, zmagamy się ze wspólnymi trudnościami, więc zapewniamy innych o dobrych zamiarach i gotowości do pomocy obcym, jeśli zaistnieje sytuacja kryzysowa''.
Natomiast na obleganych, wydeptanych szlakach, gdzie momentami idzie się w tłumie, wszyscy mają poczucie, że cała ta wspinaczka jest jak niedzielny spacerek po parku, jest pełno ludzi wokoło, więc nic się nie stanie i każdy zajmuje się sobą, kryjąc się wśród tłumu ze swoją anonimowością. Im więcej ludzi, tym łatwiej, wbrew pozorom, niezauważonym pozostanie fakt śmiecenia, ''darcia ryja'' itp. (''jeśli miernota jest wszędzie to nie rzuca się w oczy'').
Oczywiście jest też grupa ludzi, którzy nigdzie nie zważają na nic i zachowują się... niestosownie. Ale ich zawsze się z daleka rozpozna po ubiorze ''sportowym'' Może i są to uprzedzenia / negatywne nastawienie, ale niestety zbyt często potwierdza je praktyka.
Natomiast uważam, że zawsze i wszędzie warto się pozdrawiać - raz żeby ten sympatyczny zwyczaj nie zanikł, dwa, że jest wbrew pozorom wielu ludzi, którzy przyjeżdżając w góry, krzywo się patrzą na pozdrowienie, ale jak już było pisane wcześniej, w końcu zauważają, że panują tam takie a nie inne zwyczaje i również zmieniają swoje nastawienie.
Natomiast na obleganych, wydeptanych szlakach, gdzie momentami idzie się w tłumie, wszyscy mają poczucie, że cała ta wspinaczka jest jak niedzielny spacerek po parku, jest pełno ludzi wokoło, więc nic się nie stanie i każdy zajmuje się sobą, kryjąc się wśród tłumu ze swoją anonimowością. Im więcej ludzi, tym łatwiej, wbrew pozorom, niezauważonym pozostanie fakt śmiecenia, ''darcia ryja'' itp. (''jeśli miernota jest wszędzie to nie rzuca się w oczy'').
Oczywiście jest też grupa ludzi, którzy nigdzie nie zważają na nic i zachowują się... niestosownie. Ale ich zawsze się z daleka rozpozna po ubiorze ''sportowym'' Może i są to uprzedzenia / negatywne nastawienie, ale niestety zbyt często potwierdza je praktyka.
Natomiast uważam, że zawsze i wszędzie warto się pozdrawiać - raz żeby ten sympatyczny zwyczaj nie zanikł, dwa, że jest wbrew pozorom wielu ludzi, którzy przyjeżdżając w góry, krzywo się patrzą na pozdrowienie, ale jak już było pisane wcześniej, w końcu zauważają, że panują tam takie a nie inne zwyczaje i również zmieniają swoje nastawienie.