19-08-2014, 13:15
Dorzucę swoje trzy grosze odnośnie kontuzji kolan. Sam przechodziłem kilka razy rehabilitacje kolan w szpitalu (wypadki na nartach, przeciążenie kolana po bardzo intensywnej jeździe na nartach oraz na rowerze) i wiele razy rozmawiałem z lekarzami i rehabilitantami na temat kontuzji kolan. Powiem jedno: pomijając nagłe zdarzenia typu upadek, zwichnięcie czy uderzenie o coś, ból ZDROWYCH kolan jest spowodowany przede wszystkim zbyt słabą stabilizacją kolana przez mięśnie, więzadła kolanowe, rzepki, łąkotki. Po prostu staw kolanowy jest obciążany na wszystkie strony, skręcany itd... Jeśli te wszystkie części nie są odpowiednio wytrenowane i mocne, dochodzi do kontuzji - kolano dosłownie ''rozłazi się'' na wszystkie strony.
Są dwie rady: pierwsza to oczywiście regularny, kilkuletni trening siłowy, głownie wszystkich mięśni nóg (przez to wzmacniają się przyczepy mięśni do kości, organizm automatycznie rozbudowuje i wzmacnia wszystkie tkanki stawów, ponieważ broni się przed dużymi obciążeniami). Trening musi trwać lata, ponieważ tkanki, z których są zbudowane stawy, budują się bardzo, bardzo wolno. Druga rada (doraźna) to zakładanie porządnych ortez na JESZCZE ZDROWE, NIE BOLĄCE kolana, przed marszem i zdejmowanie ich zaraz po marszu. Zbyt długie stosowanie ortez przynosi taki skutek, że odciążone mięśnie i stawy ulegają osłabieniu (coś jak anty-trening).
Bardzo ważna rzecz, o której trzeba pamiętać: kolano ulegające przeciążeniu nie boli od razu tak jak np. mięsień, dlatego człowiek nie jest świadomy, że go przeciąża. Ból przychodzi dopiero na drugi - trzeci dzień, kiedy powstaje stan zapalny łąkotek, przyczepów mięśni itd... Wtedy jest już za późno na stosowanie ortez, opasek. Dalsze forsowanie kolana powoduje o wiele poważniejszą kontuzję - w niestabilnym kolanie zaczynają nieodwracalnie ścierać się powierzchnie stawowe. Ponieważ tkanki kolan odtwarzają się bardzo wolno (latami), każda kolejna wyprawa coraz szybciej przeciąża kolana. Zdecydowana większość ludzi nie leczy kontuzji kolan, tylko je ''zalecza'' (żeby tylko nie bolało). Dlatego na starość ci ludzie nie mogą normalnie chodzić, mają usztywnione stawy (tkanki stawowe są zwyrodniałe, zamiast gładkich chrząstek są różne narosty).
Prawdziwe leczenie kolan trwa rok, dwa, trzy lata a czasami dziesięć lat. W tym czasie nie wolno przeciążać kolan, trzeba wykonywać specjalistyczne ćwiczenia, przyjmować leki które zawierają substancje potrzebne organizmowi do odbudowy chrząstek stawów. W moim przypadku dopiero po około 6 latach wyleczyłem uszkodzone kolano do tego stopnia, że mogę jeździć intensywnie na nartach bez używania ortez.
Pozdrawiam wszystkich walczących z kolanami :)
---
Edytowany: 2014-08-19 14:27:26
-------------------------------------------
tomo
Są dwie rady: pierwsza to oczywiście regularny, kilkuletni trening siłowy, głownie wszystkich mięśni nóg (przez to wzmacniają się przyczepy mięśni do kości, organizm automatycznie rozbudowuje i wzmacnia wszystkie tkanki stawów, ponieważ broni się przed dużymi obciążeniami). Trening musi trwać lata, ponieważ tkanki, z których są zbudowane stawy, budują się bardzo, bardzo wolno. Druga rada (doraźna) to zakładanie porządnych ortez na JESZCZE ZDROWE, NIE BOLĄCE kolana, przed marszem i zdejmowanie ich zaraz po marszu. Zbyt długie stosowanie ortez przynosi taki skutek, że odciążone mięśnie i stawy ulegają osłabieniu (coś jak anty-trening).
Bardzo ważna rzecz, o której trzeba pamiętać: kolano ulegające przeciążeniu nie boli od razu tak jak np. mięsień, dlatego człowiek nie jest świadomy, że go przeciąża. Ból przychodzi dopiero na drugi - trzeci dzień, kiedy powstaje stan zapalny łąkotek, przyczepów mięśni itd... Wtedy jest już za późno na stosowanie ortez, opasek. Dalsze forsowanie kolana powoduje o wiele poważniejszą kontuzję - w niestabilnym kolanie zaczynają nieodwracalnie ścierać się powierzchnie stawowe. Ponieważ tkanki kolan odtwarzają się bardzo wolno (latami), każda kolejna wyprawa coraz szybciej przeciąża kolana. Zdecydowana większość ludzi nie leczy kontuzji kolan, tylko je ''zalecza'' (żeby tylko nie bolało). Dlatego na starość ci ludzie nie mogą normalnie chodzić, mają usztywnione stawy (tkanki stawowe są zwyrodniałe, zamiast gładkich chrząstek są różne narosty).
Prawdziwe leczenie kolan trwa rok, dwa, trzy lata a czasami dziesięć lat. W tym czasie nie wolno przeciążać kolan, trzeba wykonywać specjalistyczne ćwiczenia, przyjmować leki które zawierają substancje potrzebne organizmowi do odbudowy chrząstek stawów. W moim przypadku dopiero po około 6 latach wyleczyłem uszkodzone kolano do tego stopnia, że mogę jeździć intensywnie na nartach bez używania ortez.
Pozdrawiam wszystkich walczących z kolanami :)
---
Edytowany: 2014-08-19 14:27:26
-------------------------------------------
tomo