27-11-2018, 11:48
Zabrałem X1 w góry.
Dwa dni byłem w Karkonoszach. Pogoda niby zimowa, ale taka bardziej „niby” niż rzeczywiście 😊. Leży śnieg - ale mało i termometr na minusie - ale tylko rano, bo później się ogrzewa.
Nie są to warunki idealne do testowania ocieplanej kurtki, ale cóż - mamy co mamy i musimy to wykorzystać 😊.
Założyłem sobie, że będę używał kurtkę Aury tak często, jak to będzie możliwe, odrzucając moje dotychczasowe sposoby ubierania się w danych warunkach. Niestety na podejściu na grań Karkonoszy nie dało się poruszać w X1. Brak wiatru, strome podejście, ledwie minimalny mróz i jakieś tam tempo to w efekcie sporo ciepła i potu. W samej koszulce z długim rękawem było mi wystarczająco gorąco.
Na górze, w okolicy Śląskiego Domu już się zmieniło. Tutaj wiatr się rozhulał, co w połączeniu z chłodem zmusiło mnie do ubrania czegoś na siebie. No to wyrwałem X1 z plecaka i na grzbiet. Kurtka ma być wiatroszczelna, a że izolowana to dobrze… bo zimno nie będzie.
Obawiałem się podejścia na Śnieżkę - w sensie, że zapocę się kompletnie i usapię. Cała nadzieja moja była w otwartych na maxa kanałach pod pachami, które wpuszczały porywisty wiatr chłodząc mnie i wypuszczały co gorące. I nie zawiodłem się jakoś przeokrutnie - dało radę podchodzić dawkując nieco tempo, nie zapędzając się za bardzo.
Cały czas otaczała mnie wilgotna mgła osadzająca się na kurtce w postaci kropelek wody. Po czasie kropelki te zaczęły wsiąkać w materiał mocząc go ewidentnie, szczególnie w zgięciach rękawów i na przedramionach. Niestety warstwa DWR pokrywająca Pertex Quantum nie jest zbyt wytrzymała i skuteczna. O wiele ładniej woda perliła się na czarnym materiale Toraya, tutaj wszytym w górnej części ramion i na barkach. Kurtka nigdzie nie przemokła na wylot, ale Pertex złapał sporo wilgoci i oklapł wyraźnie co zaowocowało tym, że np. zamki pod pachami, normalnie działające doskonale, teraz obsługiwało się trudniej, bo materiał stracił sztywność, ciągnął się razem z maszynką.
Toray Delfy złapał znacznie mniej wilgoci i raczej nie dlatego, że jest zlaminowany z membraną, a dlatego, że cały czas był napięty, nigdzie nie pozaginany, a jego warstwa DWR okazała się trwalszą.
Na szczycie porobiłem kila zdjęć Aury w naturalnym dla niej środowisku i później jeszcze kilka w drodze do schroniska Odrodzenie. Całą drogę pokonałem nie ściągając z siebie X1. W drodze powrotnej i na zejściu do Karpacza kurtka nadal, a jakże, towarzyszyła mi dzielnie. Im niżej tym więcej zamków odpinałem, aby gdzieś w końcu schować Aurę do plecaka. Taką mokrą od wspomnianej mżawki i od potu zapewne.
Miałem nadzieję, że kurtka wyschnie w pokoju pensjonatu i będzie gotowa na niedzielę do dalszych prób. Tak też się stało. Jak wspomniałem Aura nie przemokła na wylot, a powierzchniowe, punktowe zamoczenie nie było tak mocnym, aby kilka godzin w cieple nie wystarczyło do całkowitego odparowania wilgoci.
Niestety w niedzielę nie było warunu do testu. Piękna BEZWIETRZNA i słoneczna pogoda to znak, że waciak pozostaje w plecaku. Zrobiłem tylko kilka zdjęć prężąc się wdzięcznie w pełnym słońcu 😊. Próba użycia byłaby masochizmem z mojej strony i skończyła by się kompletnym przepoceniem kurtki, a nie o takie testowanie przecież chodzi. Kurtka ma być używana zgodnie z jej przeznaczeniem, w warunkach do jakich została stworzona.
Myślę, ze najlepszym warunkami będą zimowe biwaki, ale na te trzeba jeszcze poczekać. Śniegu póki co nie widać za dużo.
https://photos.app.goo.gl/XMyuVvtLFdKfuBRDA
Album uzupełniłem o zdjęcia z tego wyjazdu. Są one oczywiście opisane.
-------------------------------------------
cześć i czołem
Dwa dni byłem w Karkonoszach. Pogoda niby zimowa, ale taka bardziej „niby” niż rzeczywiście 😊. Leży śnieg - ale mało i termometr na minusie - ale tylko rano, bo później się ogrzewa.
Nie są to warunki idealne do testowania ocieplanej kurtki, ale cóż - mamy co mamy i musimy to wykorzystać 😊.
Założyłem sobie, że będę używał kurtkę Aury tak często, jak to będzie możliwe, odrzucając moje dotychczasowe sposoby ubierania się w danych warunkach. Niestety na podejściu na grań Karkonoszy nie dało się poruszać w X1. Brak wiatru, strome podejście, ledwie minimalny mróz i jakieś tam tempo to w efekcie sporo ciepła i potu. W samej koszulce z długim rękawem było mi wystarczająco gorąco.
Na górze, w okolicy Śląskiego Domu już się zmieniło. Tutaj wiatr się rozhulał, co w połączeniu z chłodem zmusiło mnie do ubrania czegoś na siebie. No to wyrwałem X1 z plecaka i na grzbiet. Kurtka ma być wiatroszczelna, a że izolowana to dobrze… bo zimno nie będzie.
Obawiałem się podejścia na Śnieżkę - w sensie, że zapocę się kompletnie i usapię. Cała nadzieja moja była w otwartych na maxa kanałach pod pachami, które wpuszczały porywisty wiatr chłodząc mnie i wypuszczały co gorące. I nie zawiodłem się jakoś przeokrutnie - dało radę podchodzić dawkując nieco tempo, nie zapędzając się za bardzo.
Cały czas otaczała mnie wilgotna mgła osadzająca się na kurtce w postaci kropelek wody. Po czasie kropelki te zaczęły wsiąkać w materiał mocząc go ewidentnie, szczególnie w zgięciach rękawów i na przedramionach. Niestety warstwa DWR pokrywająca Pertex Quantum nie jest zbyt wytrzymała i skuteczna. O wiele ładniej woda perliła się na czarnym materiale Toraya, tutaj wszytym w górnej części ramion i na barkach. Kurtka nigdzie nie przemokła na wylot, ale Pertex złapał sporo wilgoci i oklapł wyraźnie co zaowocowało tym, że np. zamki pod pachami, normalnie działające doskonale, teraz obsługiwało się trudniej, bo materiał stracił sztywność, ciągnął się razem z maszynką.
Toray Delfy złapał znacznie mniej wilgoci i raczej nie dlatego, że jest zlaminowany z membraną, a dlatego, że cały czas był napięty, nigdzie nie pozaginany, a jego warstwa DWR okazała się trwalszą.
Na szczycie porobiłem kila zdjęć Aury w naturalnym dla niej środowisku i później jeszcze kilka w drodze do schroniska Odrodzenie. Całą drogę pokonałem nie ściągając z siebie X1. W drodze powrotnej i na zejściu do Karpacza kurtka nadal, a jakże, towarzyszyła mi dzielnie. Im niżej tym więcej zamków odpinałem, aby gdzieś w końcu schować Aurę do plecaka. Taką mokrą od wspomnianej mżawki i od potu zapewne.
Miałem nadzieję, że kurtka wyschnie w pokoju pensjonatu i będzie gotowa na niedzielę do dalszych prób. Tak też się stało. Jak wspomniałem Aura nie przemokła na wylot, a powierzchniowe, punktowe zamoczenie nie było tak mocnym, aby kilka godzin w cieple nie wystarczyło do całkowitego odparowania wilgoci.
Niestety w niedzielę nie było warunu do testu. Piękna BEZWIETRZNA i słoneczna pogoda to znak, że waciak pozostaje w plecaku. Zrobiłem tylko kilka zdjęć prężąc się wdzięcznie w pełnym słońcu 😊. Próba użycia byłaby masochizmem z mojej strony i skończyła by się kompletnym przepoceniem kurtki, a nie o takie testowanie przecież chodzi. Kurtka ma być używana zgodnie z jej przeznaczeniem, w warunkach do jakich została stworzona.
Myślę, ze najlepszym warunkami będą zimowe biwaki, ale na te trzeba jeszcze poczekać. Śniegu póki co nie widać za dużo.
https://photos.app.goo.gl/XMyuVvtLFdKfuBRDA
Album uzupełniłem o zdjęcia z tego wyjazdu. Są one oczywiście opisane.
-------------------------------------------
cześć i czołem