26-03-2010, 12:11
Nawiązując do wypowiedzi Blatio.
4 marca byłem na jednodniowym wypadzie na Babiej Górze. Wyszedłem z przełęczy Krowiarki idąc szlakiem czerwonym w słońcu. Tuż przed szczytem Babiej Góry dopadła mnie mgła i śnieżyca. Dodam, że szedłem sam, niestety z konieczności, co się ostatnio coraz częściej zdarza. Na szczycie Babiej Góry musiałem bardzo mocno pogłówkować, żeby odnaleźć szlak w kierunku Przełęczy Brona, bo widoczność była ograniczona praktycznie do mojej wyciągniętej ręki i nie widziałem kompletnie nic, słupków ze szlakami również. Może zadecydowało doświadczenie, może miałem też szczęście, ale dotarłem do Markowych Szczawin bez problemów. Chociaż nie powiem, błysnęła mi w pewnym momencie myśl: ''jeszcze tego brakowało, by mnie GOPR musiał szukać '';).
Dlaczego o tym piszę: zgadzam się z opiniami, że góry, nawet najniższe, zimą zmieniają swój charakter diametralnie i ryzyko jest zawsze duże lub bardzo duże. Nikt nie przekona mnie, że jest twardzielem i zawsze da radę. I uważam, że każdy kto się zimą wybiera samotnie w góry dużo rydzykuje. Ja również. Chociaż sam staram się to ryzyko minimalizować, to mam na tyle pokory by wiedzieć, że różnie może się stać. Ale cóż, mając do wyboru pójść samemu albo nie pójść w ogóle zawsze wybiorę to pierwsze. Ale zawsze przekalkuluję wszystkie możliwości, bo tyle mogę zrobić.
Inny przykład: ktoś napisał prześmiewczo wcześniej, żeby nie bawić się w małego chirurga na GSB i nie brać apteczki. No cóż, dla mnie to jest właśnie przykład nieodpowiedzialności. Nie wyobrażam sobie być na szlaku przez trzy tygodnie bez bandaża, plastrów czy tabletek przeciwbólowych.
Z pewnością każdy sam zadecyduje, jaki sprzęt będzie dla niego najbardziej odpowiedni na szlaku. Ja chodzę w góry już 20 lat. Chodziłem będąc harcerzem, z plecakiem na stelażu z aluminiowych rurek i z ''system nośnym'', od którego guziki z munduru harcerskiego wbijały mi się w ciało ;). Zamiast polara i kurtki z ''texu'' był wełniany sweter i kangurka oraz glany na nogach. Zestaw, który w dużej wilgotności i częstym deszczu praktycznie ciężko było wysuszyć ;). W porównaniu z tym, co miałem wtedy na sobie i w plecaku, a co mam dzisiaj to jest przepaść. Ale zmęczenie jest to samo, podejścia na szlaku tak samo wymagające, a góry potrafią być tak samo niebezpieczne. Podstawą dla mnie jest pokora i umiejętność bycia przygotowanym na wszystko. Co wyraża się właśnie m.in. w umiejętnym kompletowaniu sprzętu. Przez te dwadzieścia lat w górach nie spotkało mnie nic złego. Czy to oznacza, że nie spotka? Taką mam nadzieję, ale bałbym się wygłaszać takich stwierdzeń zaocznie...
Przepraszam, jeśli było za bardzo off topic.
Pozdrawiam wiosennie.
---
Edytowany: 2010-03-27 16:38:54
4 marca byłem na jednodniowym wypadzie na Babiej Górze. Wyszedłem z przełęczy Krowiarki idąc szlakiem czerwonym w słońcu. Tuż przed szczytem Babiej Góry dopadła mnie mgła i śnieżyca. Dodam, że szedłem sam, niestety z konieczności, co się ostatnio coraz częściej zdarza. Na szczycie Babiej Góry musiałem bardzo mocno pogłówkować, żeby odnaleźć szlak w kierunku Przełęczy Brona, bo widoczność była ograniczona praktycznie do mojej wyciągniętej ręki i nie widziałem kompletnie nic, słupków ze szlakami również. Może zadecydowało doświadczenie, może miałem też szczęście, ale dotarłem do Markowych Szczawin bez problemów. Chociaż nie powiem, błysnęła mi w pewnym momencie myśl: ''jeszcze tego brakowało, by mnie GOPR musiał szukać '';).
Dlaczego o tym piszę: zgadzam się z opiniami, że góry, nawet najniższe, zimą zmieniają swój charakter diametralnie i ryzyko jest zawsze duże lub bardzo duże. Nikt nie przekona mnie, że jest twardzielem i zawsze da radę. I uważam, że każdy kto się zimą wybiera samotnie w góry dużo rydzykuje. Ja również. Chociaż sam staram się to ryzyko minimalizować, to mam na tyle pokory by wiedzieć, że różnie może się stać. Ale cóż, mając do wyboru pójść samemu albo nie pójść w ogóle zawsze wybiorę to pierwsze. Ale zawsze przekalkuluję wszystkie możliwości, bo tyle mogę zrobić.
Inny przykład: ktoś napisał prześmiewczo wcześniej, żeby nie bawić się w małego chirurga na GSB i nie brać apteczki. No cóż, dla mnie to jest właśnie przykład nieodpowiedzialności. Nie wyobrażam sobie być na szlaku przez trzy tygodnie bez bandaża, plastrów czy tabletek przeciwbólowych.
Z pewnością każdy sam zadecyduje, jaki sprzęt będzie dla niego najbardziej odpowiedni na szlaku. Ja chodzę w góry już 20 lat. Chodziłem będąc harcerzem, z plecakiem na stelażu z aluminiowych rurek i z ''system nośnym'', od którego guziki z munduru harcerskiego wbijały mi się w ciało ;). Zamiast polara i kurtki z ''texu'' był wełniany sweter i kangurka oraz glany na nogach. Zestaw, który w dużej wilgotności i częstym deszczu praktycznie ciężko było wysuszyć ;). W porównaniu z tym, co miałem wtedy na sobie i w plecaku, a co mam dzisiaj to jest przepaść. Ale zmęczenie jest to samo, podejścia na szlaku tak samo wymagające, a góry potrafią być tak samo niebezpieczne. Podstawą dla mnie jest pokora i umiejętność bycia przygotowanym na wszystko. Co wyraża się właśnie m.in. w umiejętnym kompletowaniu sprzętu. Przez te dwadzieścia lat w górach nie spotkało mnie nic złego. Czy to oznacza, że nie spotka? Taką mam nadzieję, ale bałbym się wygłaszać takich stwierdzeń zaocznie...
Przepraszam, jeśli było za bardzo off topic.
Pozdrawiam wiosennie.
---
Edytowany: 2010-03-27 16:38:54