[Recenzja] Meindl Engadin

[braavosi]

OPIS PRODUKTU:

Materiał zewnętrzny : Nubuk natłuszczany i olejowany
Wyściółka wewnętrzna : Skórzana
Wkładka : Air Active drysole
Podeszwa : Meindl Multigriff@ Vibram
Waga : ok 910 gr. (rozmiar 8)

System Memory Foam System
System Digafix

But klasy B/C - przeznaczony do alpejskiego trekkingu i lekkich podejść

-----------------------------------------------------------------
RECENZJA:

DATA RECENZJI:
19-04-2006, 21:21

Meindl - Legendarny Mit, czy Skuteczna Propaganda ???[/i]

Takie pytanie też sobie zadałem kupując buty Meindl Engadin w lipcu 2004 roku. Od tego minęło wiele czasu i duże ilości przetuptanych kilometrów i myślę, że mogę na to pytanie odpowiedzieć chociaż w części przez poniższy test.
Cena butów i ich trudna dostępność w Polsce stanęła wobec licznych pozytywnych opinii internautów- użytkowników i pochwał jakości wykonania i wygody butów tej niemieckiej firmy. Myślę, że właściwa recenzja butów Engadin powinna powstać w momencie całkowitego ich zajeżdzenia i zgonu turystycznego, lecz przez blisko dwa lata mam już wyrobione zdanie na plusy i minusy tego obuwia, stąd recenzja. Wiem też, że na forum jest też kilku użytkowników tego modelu, dlatego proszę ich o dodanie swoich recenzji, bądź kilku zdań komentarza poniżej tego testu. Jakiś czas temu umawialiśmy się na wspólny test (pozdrawiam rumcajsa;)), jednak nowa forma dodawania recenzji sprawę znacznie ułatwia...A więc do dzieła:

CZAS I MIEJSCA TESTU

Buty te uczestniczyły ze mną w wycieczkach górskich przez blisko 2 lata (do kwietnia 2006),pozwolę sobie choć część wymienić, aby ukazać różnorodność terenu i warunków, w której były używane : Beskid Żywiecki, masyw Babiej Góry w warunkach typowo letnich, przejście grani Tatr Niżnych na Słowacji w październiku (pierwsze opady mokrego śniegu), Słowacki Raj w październiku (było mokro, brodzenie w potokach, kto był ten wie;)), Gorce w warunkach typowo zimowych, wiosenny wypad w góry Stołowe i Bystrzyckie (leżący jeszcze śnieg), Tatry latem (teren wybitnie skalny, warunki suche, spore opady podczas popołudniowych burz), 3 tygodniowy wyjazd w Dolomity (typowa skalna wspinaczka po via ferratach, zjazdy piargami, podejścia rumoszem skalnym i piaszczystym), wiosna (kwiecień) na Małej Fatrze (pełna gama warunków - śnieg lekki puchowy, świeżo nasypany, mokry zleżały i zapadający się, deszcz, suche łąki, błotnisty i podmokły teren); do powyższych należy dodać też sporadyczne wycieczki po lesie.
Do butów nosiłem przez kilka dni raki typu paskowego w warunkach zimowych.

NIEMIECKA SOLIDNOŚĆ

No właśnie : prawda, czy mit? Pierwsze wrażenia były rewelacyjne- skóra użyta do wykonania buta sprawiła na mnie ogromne wrażenie - nubuk świetnej jakości, wyściółka wewnętrzna z bardzo miękkiej i delikatnej w dotyku, ale jak się okazało wytrzymałej skóry. Szwy wpuszczone wewnątrz do połączenia części skóry wytrzymałe, po czasie użytkowania, żaden nie wykazuje śladów przetarcia ani prucia. Podobnie szwy na zewnątrz- but nie jest wykonany z jednego kawałka skóry- ma na zewnątrz wpuszczony jeden poprzeczny szew, ale jest to szew aż poczwórny (!) Gumowy otok , który otacza but na szerokości ok. 2-3 cm powyżej podeszwy też sprawiał wrażenie solidnego (ale nie do końca, o czym zaraz). But poddawany był działaniu różnorakich czynników trących: od zmrożonego śniegu po ostre piarżyska w Dolomitach. Na powierzchni skóry powstało wiele zarysowań, niektóre wydawały się nawet głębokie (tak jak ostre zarysowanie zębem raka), po wyjeździe wystarczyło jedynie nawoskować dobrze powierzchnię buta i rysy zrobiły się malutkie i zadziwiająco niegroźne, więc ogromny plus za jakość skóry! Na plus mogę tez zapisać sznurówki - w ani jednym miejscu nie wykazują żadnego śladu przetarcia, ba, nawet przez półtorej roku zachowały się na ich końcówkach sztuczne plastikowe (?) koncówki, które w innych butach zaczynaja od razu odpadać.Tu przeżyły 18 miesięcy. Sprawę załatwiło stopienie w ogniu zapałki.Ważne jest też, że sznurówki bardzo szybko wysychają.
Do całego tego peanu na cześć Meindla muszę niestety dorzucić niestety łyżkę dziegciu : otóż rzeczona już sprawa z gumowym otokiem: po prostu regularnie zaczął się odklejać od skóry w kilku miejscach na szerokość co prawda niedużą - ok. 2 cm. ,ale wzbudziło to moje obawy. Co prawda, zawsze byłem z tych, co katują buty, bo ich stopa pracuje dość intensywnie - miejsca odklejenia się otoku to właśnie miejsca zginania się przedniej części stopy - jednak jakość i wytrzymałość niemieckiego kleju daje wiele do życzenia. Sprawą postanowiłem się zająć sam, bez reklamacji i samemu dokonałem na szybko podklejenia tych miejsc. Naprawa wystarczyła na 2- 3 wyjazdy i sprawa się powtórzyła. Powierzyłem więc problem lokalnemu szewcowi, zaznaczając, żeby porządnie to zrobił, na niewiele to pomogło: otok znowu się odkleił, dodatkowo poddany działaniu zmrożonego wiosennego śniegu (patrz foto). Tym razem mam zamiar porządnie zająć się tą sprawą, już szykuję porządny butapren i zestaw ścisków;) Nie zauważyłem, żeby odklejenie otoku miało znaczenie jeśli chodzi o utratę wodoodporności butów, jedynie skóra wolniej schnie w otoczeniu tych miejsc. A więc tu minus dla Niemców.

WYGODA PAPUCIA

I tu się właśnie objawia największa, według mnie zaleta tych butów : otóż są one niesamowicie wygodne, od pierwszego założenia wiedziałem, że będziemy się lubili z tym obuwiem;) Przy odpowiednim dobraniu rozmiaru (trochę marudziłem przy przymierzaniu), buty leżą na stopach niczym kapcie. Okres rozchodzenia trwał około tygodnia w górach, w tym czasie skóra butów dostosowywała się do pracy w odpowiedni sposób - przebiegał bez żadnych problemów, otarć, pęcherzy i innych tego typu sensacji. Buty wyposażone są w system MFS - Memory Foam System, dla niewtajemniczonych : jest to szereg gąbek znajdujących się wewnątrz cholewki, deformowanych pod wpływem ciepła. Jest to patent zbliżony do tych stosowanych w butach narciarskich. Producent w swoich poradach radzi, aby but zakładać jakoby na raty, 10 min. po pierwszym założeniu rozwiązać sznurówki i ponownie je zaciągnąć - w ten sposób but ma się optymalnie dopasować do kostki i stopy po odkształceniu się gąbki. W moim przypadku zdarza się postępować w ten sposób przy zakładaniu buta, czasem zapominam z lenistwa. Faktem jest jednak, że ponowne zawiązanie sznurówek w 5-10 min po założeniu sprawia, że but sztywniej trzyma kostkę, więc coś w tym jest. W butach zastosowano też system Digafix, jest to elastyczne mocowanie jednego z haków, mający podczas zaciągania sznurówek zwiększyć i polepszyć trzymanie kostki. Działania tego systemu nie odczułem, kłopotów z trzymaniem kostki też nie, więc może to i działa;).
Meindl Engadin to buty zaliczane do klasy B/C, przeznaczone - do alpejskiego trekkingu i lekkich podejść.Są to buty o stosunkowo twardej podeszwie, istnieje możliwość podpięcia lekkich raków. Świetnie spisują się w terenie skalnym, rewelacyjnie porusza się w nich na tatrzańskim granicie, dobrym wyzwaniem dla butów były dolomickie via ferraty- buty zdały egzamin świetnie. Idealnie chronią kostki przed przeciążeniem przy wędrówce z ciężkim plecakiem. Niewygodę czułem tylko w jednym przypadku - podczas, gdy trzeba było przebutować 10 km asfaltem, podeszwa jest zbyt twarda, całkowicie nie nadaje się do asfaltowania, można sobie odbić stopy. Wszystkim fanatykom, którzy chcieliby kupić te buty''do miasta'' odradzam z całego serca.
Wkładki Air Active sprawiły na początku na mnie wrażenie zbyt delikatnych - są miękkie, nie usztywaniane, są jak się okazało wytrzymałe, poza wytarciami firmowych nadruków nie noszą po czasie użytkowania innych mechanicznych uszkodzeń. Pod wkładką na pięcie znajduje się krążek gumy mający za zadanie dodatkową amortyzację stopy. I tu po raz kolejny okazała się ''moc'' niemieckich klejów, po jakimś czasie i kilku praniach wkładek po prostu się odkleiły. Sprawę trzeba było poprawić własnym podklejeniem. Nie sprawiło mi to większego problemu, więc się nie przejąłem zbytnio i podkleiłem krążek własnoręcznie, do teraz trzyma bez problemów.

PODESZWĄ ŚWIAT STOI

Podeszwa w tych butach to Meindl Multigripp/Multigriff, powstała w wyniku współpracy firm Meindl i Vibram. Z zewnątrz widoczne jest jej złożenie z trzech warstw gumy o różnej gęstości. Najbardziej zewnętrzna warstwa ma stanowić o przyczepności butów do podłoża i wg. producenta jest kompromisem między przyczepnością, a ścieralnością. Pod względem przyczepności nie mam tej podeszwie nic do zarzucenia. Buty szczególnie dobrze zachowują się na skałach, trzymają się powierzchni doskonale. Na nawierzchni mokrej i błotnistej zdarzyło mi się poślizgnąć kilkakrotnie. Co do ścieralności, to jest jednak dosyć szybka i na zewnętrznych krawędziach pięt zaczyna się niebezpiecznie ścierać do drugiej ''szarej'' warstwy. Zobaczymy, jak będzie dalej. Ogólne wrażenie na plus za dobrą przyczepność na skale.

CHLUP CHLUP ;)?

No właśnie : czy buty bez membrany mogą się równać wodoodpornością tym z goretexem? Miałem możliwość się przekonać o tym podczas noszenia Engadinów. Bo buty te są świetne jeśli chodzi o odporność na wodę. Po zakupie zaimpregnowałem je od razu woskiem przed pierwszym wyjazdem. Tak się złożyło, że wyjazd ten był od początku doskonałym testem odporności butów na wilgoć- przez cztery dni brodziłem po kostki w miękkim topniejącym śniegu po 8-9 godzin dziennie. Skóra dzielnie odpierała atak wody przez trzy dni, trzeciego dnia zaczęła namakać i wewnątrz pojawiła się wilgoć. Zastosowanie dobrej skarpety trekkingowej pozwoliło zachować komfort i nie odczuwać wody wewnątrz buta. Wieczorem wysuszyłem buty gazetami, następnego dnia wnętrze było suchutkie.Trzy dni w takich warunkach uważam za dobry wynik;)wiadomo, tylko gumofilce...;)) Od tego czasu kilkakrotnie zdarzyło mi się przemoczyć konkretnie te buty. W większości przypadków powodem był mokry wiosenny śnieg, za każdym razem buty impregnuję przed wyjazdem i nawet w trudnych warunkach opierają się wodzie przez kilka dni. Zauważyłem też ,że zakładanie przemoczonych butów rankiem nie jest zbyt przyjemne, zawsze skóra wewnątrz sprawia odczucie ''zimnej'', po 10 minutach marszu ten dyskomfort mija wraz z rozgrzewaniem się stóp w ruchu. Jeśli chodzi o oddychalność to muszę przyznać Engadinom ogromny plus, wcześniej miałem buty z goretexem i latem po prostu szukałem okazji, żeby zdjąć buty i przewietrzyć stopy. W testowanych butach poruszałem się w 30 st. ukropie i nie było większych problemów z''gotującymi się'' nogami. W cholewce znajdują się dodatkowe otworki mające zwiększyć oddychalność, poprawę komfortu mają też poprawić wkładki Air Active z drenażem powietrznym, wszystko to sprawia, że buty nosi się naprawdę komfortowo.

SUMMA SUMMARUM

Otóż powstaje kolejne pytanie: buty są super, ale czy warto płacić za nie tyle pieniędzy? Cena tych butów w Polsce teraz waha się między 760 a 869 zł.( a może jeszcze wyższa) Kiedy kupowałem buty Meindl Engadin , zapłaciłem za nie 675 zł. Dla wielu ludzi chodzących po górach sumy te są kosmiczne i faktycznie można się zastanawiać, czy nie poprzestać na tańszych butach innych firm, a o zbliżonej klasie. Wiem też, że ja sam zadam sobie to pytanie, kiedy moje Engadiny dotrą do krańca swego żywota...Boje się jednak, że niestety dla mojego portfela, moje następne buty też będą nosiły wytłoczony na skórze znaczek niemieckiej firmy Meindl...

Zalety:
- Komfort,komfort i jeszcze raz komfort,
- Jakość skóry, materiałów i szycia butów,
- Wodoodporność,
- System MFS,za wygodne dopasowanie buta do nogi,
- Wytrzymałe sznurówki,

Wady:
- Kiepski klej, oj kiepski - odklejający się gumowy otok i krążek ''amortyzacyjny'' we wkładkach,
- Delikatne, nieusztywnione wkładki (kwestia indywidualna, ja się przyzwyczaiłem;)),
- Cena, zbyt wysoka dla polskich portfeli

Dodane po sezonie wakacyjnym 2006, dnia 2006.08.18
Po tym sezonie, dość intensywnym widać już większe zużywanie się butów. Otóż stało się to , co dziwiłem się ,że nie działo się przez poprzednie lata - nie przetarłem zapiętków wewnątrz cholewki. Teraz powoli,stopniowo widać było ścieranie skóry, aż ostatecznie miękka skórka wewnątrz buta na wysokości górnej części pięty przetarła się całkowicie i dosyć szybko zaczęła się poszerzać, teraz ma w obu butach porównywalną średnicę- ok 3 cm. Zazwyczaj czynię tego typu zniszczenie w butach dużo szybciej, więc okres 3 lat, które wytrzymała cholewka tych butów oceniam na długi. Otok wciąż odkleja się, tym razem na większej długości. Ani naprawa szewska, ani moja własna nie pomogła niestety.Skóra ma się na szczęście cały czas rewelacyjnie dobrze. But, choć wygodny i mocny musi kiedyś się zużyć - zobaczymy, jak długo pociągnie i czy przekroczy średnią dla ''zwykłych'' (czytaj tańszych;)) treków.pozdr.braav
Dodane 28.08.2007
Buty poddane kilku kolejnym wymagającym wyjazdom z plecakiem trzymają się nad wyraz dobrze. Zużycie podeszwy nie zwiększyło się znacznie. Widocznie mój chód już wywarł swoje destrukcyjne działanie wystarczająco wcześniej.Skóra konserwowana, wciąż świetnej jakości.
Głównym problemem wciąż jest odklejający otok. Kolejne podklejenie i kolejne odklejenie po 4 dniach wilgoci na wyjeździe.
Sprawę rozwiązałem na razie w sposób drastyczny, u szewca przyszyłem mocnym, a małym szwem otok z bocznych stron buta, tam gdzie notorycznie się odklejał. dodałem jeszcze jeden szew podatny na przeciekanie (stąd nie bardzo zachęcam innych do podobnego kroku, chyba,że sami chcecie;)), ale zamierzam go impregnować.Zobaczymy, może przynajmniej odklejanie będę miał z głowy.pozdr#braav

OCENA PRODUKTU:

Oddychalność: 5/5
Podeszwa: 4/5
Wodoodporność: 4/5
Wygoda: 5/5
Wytrzymałość: 5/5
Ogólna: 4.60/5