08-03-2007, 01:28
Kajtek nie masz racji.Przytocz argumenty na swoje twierdzenie.
Ja ze swej strony podaję moje ( długość może z pewnością zanudzić):
Pierwsze primo:
Tekst Ustawy a w nim Art 8 ust 1
Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wy- miana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów
Jeżeli żądanie sprowadzimy do tego, że mimo iż żadam X a sprzedawca decyduje i spełnia Y to w jakim celu przyznano mi żądanie okreslonego zachowania po stronie sprzedawcy skoro i tak to on miałby wolną wolę decydowania zamnie?
Zapis więc powinien brzmięc mniej więcej tak:
''Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może zgłosić niezgodnośc towaru z umową.'' ( i na tym poprzestać domniemując iż wybór nalezy do sprzedawcy lub dopisac dla wyeliminowania wątpliwości - ''O sposobie rozpatrzenia reklamacji decyduje sprzedawca''.)
Drugie primo:
Glosa M.Pecyny ( do Art 8 ww ustawy zamieszcozna w programie LEX ( z tego programu korzysta większość kancelarii prawniczych)
Pecyna M. LEX/el. 2003 stan prawny: 2003.06.12
Komentarz do art.8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.02.141.1176).
''Ustawa, stanowiąc o możliwości żądania przez kupującego, ogranicza jednocześnie jego zakres w pierwszej kolejności do naprawy towaru albo do wymiany na nowy. Wybór określonego uprawnienia należy do kupującego, samo zaś uprawnienie do żądania stosownego zachowania sprzedawcy ma charakter prawokształtujący [Tak np. E. Łętowska, Prawo umów konsumenckich, Warszawa 2002, s. 401; W. Katner (w:) J. Rajski (red.), System prawa prywatnego. Zobowiązania - część szczegółowa, Warszawa 2001, s. 102.]. Wykonanie uprawnienia przez kupującego, tj. złożenie sprzedawcy stosownego oświadczenia, kreuje po stronie tego ostatniego obowiązek zadośćuczynienia (zgłoszone przez kupującego żądanie stanowi źródło zobowiązania sprzedawcy), który może być realizowany także na drodze sądowej [Porównaj w kwestii uprawnienia do żądania naprawy rzeczy na tle Kodeksu cywilnego jego określenie jako niesamoistne, tj. bez możliwości dochodzenia jego wykonania na drodze sądowej - J. Skąpski, Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne, s. 1422-1423.]. Sprzedawca może zwolnić się z obowiązku wykonania zgłoszonego żądania tylko w przypadkach ustawą przewidzianych i spoczywa na nim ciężar dowodu wykazania przesłanek usprawiedliwiających odmowę. Wybór uprawnienia należy zatem do kupującego i zgodnie z treścią komentowanego artykułu ma charakter rozłączny, tj. zgłoszenie jednego żądania wyklucza jednocześnie możliwość dochodzenia wykonania drugiego. Natomiast w razie niezaspokojenia roszczenia nabywcy oznaczonego w żądaniu z powodu niemożliwości bądź nadmiernych trudności, pozostaje mu skorzystanie z drugiego uprawnienia (chyba że jest ono niemożliwe [Przesłanka nadmiernych kosztów jest związana bowiem z osobą sprzedawcy, zatem nie ma wpływu na decyzję kupującego.]), którego niezadośćuczynienie dopiero otwiera możliwość wykonania kolejnych, tj. oznaczonych w art. 8 ust. 4 ustawy.
Zgłoszenie określonego żądania przez kupującego nie wyklucza możliwości zaspokojenia jego roszczenia poprzez inny rodzaj świadczenia sprzedawcy, a to na podstawie porozumienia stron, np. w zawartej przez nich ugodzie (do której odwołuje się także regulacja zawarta w dyrektywie 99/44, jako możliwość zadośćuczynienia obowiązkowi doprowadzenia dobra konsumpcyjnego do zgodności z umową).
5. Na podstawie komentowanego artykułu celem zgłoszonego przez kupującego żądania jest doprowadzenie towaru do stanu zgodności z umową, środkiem zaś do ww. celu ma być nieodpłatna naprawa bądź nieodpłatna [O czym należy wnosić na podstawie postanowienia art. 8 ust. 2 ustawy, który określa obowiązki sprzedawcy w celu zapewnienia nieodpłatnego charakteru naprawy i wymiany towaru.] wymiana towaru na nowy. Zasadność żądania wykonania przez sprzedawcę określonych czynności jest uzależniona przede wszystkim od ich zdatności do spełnienia ustawowego celu, a więc może okazać się ono bezprzedmiotowe, pomimo możliwości dokonania naprawy bądź wymiany towaru na nowy. Nie każda bowiem niezgodność towaru z umową, uzasadniająca odpowiedzialność sprzedawcy, może zostać usunięta poprzez naprawę bądź wymianę, co oczywiście wynika z charakteru konkretnej rozbieżności. Zastosowanie art. 8 ust. 2 ustawy jest zatem ograniczone do przypadków takiej niezgodności z umową, w której usunięcie jest co najmniej potencjalnie możliwe przy zastosowaniu środków w nim określonych, tj. naprawy bądź wymiany (zatem z wyłączeniem np. różnicy pomiędzy oczekiwaniami co do właściwości towaru opartymi na publicznych zapewnieniach złożonych w warunkach określonych w art. 4 ust. 3 i art. 5 ustawy, a także niektóre przypadki niezgodności polegającej na tradycyjnie określanej wadzie prawnej [Zgodnie z przyjętym stanowiskiem ustawa o sprzedaży konsumenckiej nie wyłącza odpowiedzialności sprzedawcy za niezgodność towaru polegającą na obciążeniu towaru prawem bądź roszczeniem osoby trzeciej (chociaż poprzez art. 1 ust. 4 zostało wyłączone zastosowanie odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego), ale przy jej stosowaniu należy uwzględnić charakter niezgodności - zobacz komentarz do art. 1 ust. 4.]).
Kupujący jest zatem uprawniony do żądania nieodpłatnej (zobacz komentarz do art. 8 ust. 2) naprawy bądź wymiany towaru na nowy.
Naprawa albo wymiana, do której żądania jest uprawniony kupujący, mają być wykonane nieodpłatnie dla niego, o czym jest także mowa w art. 3 ust. 1 i ust. 3 dyrektywy 99/44.''
Trzecie primo:
dr Robert Stefanicki ''Ochrona konsumenta w świetle ustawy o szczególnych warunkach sprzedazy konsumenckiej'' - Dr ROBERT STEFANICKI jest adiunktem w Instytucie Prawa Cywilnego Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego.
str 256 przypis 158 jako komentarz do Art 8 ust 1 ''wybór między naprawą a wymianą w przypadku sprzedaży konsumenckiej nalezy do kupującego''
innych stwierdzeń i wywodów autora, który tak jak Pecyna powołuję się m.in na Prof. E.Łętowską nie che mi się przepisywać.
Czwarte primo:
Z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 2005 r.
''Sąd Okręgowy wskazał, że w takiej sytuacji konsument (powód), w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej ..., może żądać od sprzedawcy naprawy towaru lub jego wymiany. Z kolei w myśl art. 8 ust. 4 tej ustawy jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, kupujący ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna.''
Piąte primo:
Wystarczy wykonać telefon do Federacji Konsumentów/UOKiKu/Rzecznika praw konsumentów/Stowarzyszenia Konsumentów Polskich z pytaniem o przysługujące ci w pierwszej kolejności uprawnienia. Ja zadałem sobie kiedys ten trud dla pewności i odpowiedź z każdego źródła była taka sama. Wybór nalezy do konsumenta.
Na koniec jeszcze z Książki Prof Łętowskiej ''Prawo umów konsumenckich''
''wybór określonego uprawnienia nalezy do kupującego, zas samo uprawnienie do żądania stosownego zachowania ma charakter prawnokształtujący''
Ja postarałem się o argumenty. Czekam teraz na Twoje.
PS
Z własnego doświadczenia wiem, że ludzie stojący za ladą/kasą itd nie mają zielonego pojęcia o tym czego może żadąc od nich klient w przypadku wadliwego towaru i wciskają albo kit albo to co wiedzą (czy tez bardziej nie wiedzą) od ich pracodawcy, który jednak dbając o swój biznes powinien pracowników stosownie przeszkolić.
Mam nadzieję, że nie jesteś sprzedawca i nie wciskasz swoim klientom kitu co dopraw jakie im przysługują.
Michał
-------------------------------------------
Michał
Ja ze swej strony podaję moje ( długość może z pewnością zanudzić):
Pierwsze primo:
Tekst Ustawy a w nim Art 8 ust 1
Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wy- miana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów
Jeżeli żądanie sprowadzimy do tego, że mimo iż żadam X a sprzedawca decyduje i spełnia Y to w jakim celu przyznano mi żądanie okreslonego zachowania po stronie sprzedawcy skoro i tak to on miałby wolną wolę decydowania zamnie?
Zapis więc powinien brzmięc mniej więcej tak:
''Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może zgłosić niezgodnośc towaru z umową.'' ( i na tym poprzestać domniemując iż wybór nalezy do sprzedawcy lub dopisac dla wyeliminowania wątpliwości - ''O sposobie rozpatrzenia reklamacji decyduje sprzedawca''.)
Drugie primo:
Glosa M.Pecyny ( do Art 8 ww ustawy zamieszcozna w programie LEX ( z tego programu korzysta większość kancelarii prawniczych)
Pecyna M. LEX/el. 2003 stan prawny: 2003.06.12
Komentarz do art.8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.02.141.1176).
''Ustawa, stanowiąc o możliwości żądania przez kupującego, ogranicza jednocześnie jego zakres w pierwszej kolejności do naprawy towaru albo do wymiany na nowy. Wybór określonego uprawnienia należy do kupującego, samo zaś uprawnienie do żądania stosownego zachowania sprzedawcy ma charakter prawokształtujący [Tak np. E. Łętowska, Prawo umów konsumenckich, Warszawa 2002, s. 401; W. Katner (w:) J. Rajski (red.), System prawa prywatnego. Zobowiązania - część szczegółowa, Warszawa 2001, s. 102.]. Wykonanie uprawnienia przez kupującego, tj. złożenie sprzedawcy stosownego oświadczenia, kreuje po stronie tego ostatniego obowiązek zadośćuczynienia (zgłoszone przez kupującego żądanie stanowi źródło zobowiązania sprzedawcy), który może być realizowany także na drodze sądowej [Porównaj w kwestii uprawnienia do żądania naprawy rzeczy na tle Kodeksu cywilnego jego określenie jako niesamoistne, tj. bez możliwości dochodzenia jego wykonania na drodze sądowej - J. Skąpski, Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne, s. 1422-1423.]. Sprzedawca może zwolnić się z obowiązku wykonania zgłoszonego żądania tylko w przypadkach ustawą przewidzianych i spoczywa na nim ciężar dowodu wykazania przesłanek usprawiedliwiających odmowę. Wybór uprawnienia należy zatem do kupującego i zgodnie z treścią komentowanego artykułu ma charakter rozłączny, tj. zgłoszenie jednego żądania wyklucza jednocześnie możliwość dochodzenia wykonania drugiego. Natomiast w razie niezaspokojenia roszczenia nabywcy oznaczonego w żądaniu z powodu niemożliwości bądź nadmiernych trudności, pozostaje mu skorzystanie z drugiego uprawnienia (chyba że jest ono niemożliwe [Przesłanka nadmiernych kosztów jest związana bowiem z osobą sprzedawcy, zatem nie ma wpływu na decyzję kupującego.]), którego niezadośćuczynienie dopiero otwiera możliwość wykonania kolejnych, tj. oznaczonych w art. 8 ust. 4 ustawy.
Zgłoszenie określonego żądania przez kupującego nie wyklucza możliwości zaspokojenia jego roszczenia poprzez inny rodzaj świadczenia sprzedawcy, a to na podstawie porozumienia stron, np. w zawartej przez nich ugodzie (do której odwołuje się także regulacja zawarta w dyrektywie 99/44, jako możliwość zadośćuczynienia obowiązkowi doprowadzenia dobra konsumpcyjnego do zgodności z umową).
5. Na podstawie komentowanego artykułu celem zgłoszonego przez kupującego żądania jest doprowadzenie towaru do stanu zgodności z umową, środkiem zaś do ww. celu ma być nieodpłatna naprawa bądź nieodpłatna [O czym należy wnosić na podstawie postanowienia art. 8 ust. 2 ustawy, który określa obowiązki sprzedawcy w celu zapewnienia nieodpłatnego charakteru naprawy i wymiany towaru.] wymiana towaru na nowy. Zasadność żądania wykonania przez sprzedawcę określonych czynności jest uzależniona przede wszystkim od ich zdatności do spełnienia ustawowego celu, a więc może okazać się ono bezprzedmiotowe, pomimo możliwości dokonania naprawy bądź wymiany towaru na nowy. Nie każda bowiem niezgodność towaru z umową, uzasadniająca odpowiedzialność sprzedawcy, może zostać usunięta poprzez naprawę bądź wymianę, co oczywiście wynika z charakteru konkretnej rozbieżności. Zastosowanie art. 8 ust. 2 ustawy jest zatem ograniczone do przypadków takiej niezgodności z umową, w której usunięcie jest co najmniej potencjalnie możliwe przy zastosowaniu środków w nim określonych, tj. naprawy bądź wymiany (zatem z wyłączeniem np. różnicy pomiędzy oczekiwaniami co do właściwości towaru opartymi na publicznych zapewnieniach złożonych w warunkach określonych w art. 4 ust. 3 i art. 5 ustawy, a także niektóre przypadki niezgodności polegającej na tradycyjnie określanej wadzie prawnej [Zgodnie z przyjętym stanowiskiem ustawa o sprzedaży konsumenckiej nie wyłącza odpowiedzialności sprzedawcy za niezgodność towaru polegającą na obciążeniu towaru prawem bądź roszczeniem osoby trzeciej (chociaż poprzez art. 1 ust. 4 zostało wyłączone zastosowanie odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego), ale przy jej stosowaniu należy uwzględnić charakter niezgodności - zobacz komentarz do art. 1 ust. 4.]).
Kupujący jest zatem uprawniony do żądania nieodpłatnej (zobacz komentarz do art. 8 ust. 2) naprawy bądź wymiany towaru na nowy.
Naprawa albo wymiana, do której żądania jest uprawniony kupujący, mają być wykonane nieodpłatnie dla niego, o czym jest także mowa w art. 3 ust. 1 i ust. 3 dyrektywy 99/44.''
Trzecie primo:
dr Robert Stefanicki ''Ochrona konsumenta w świetle ustawy o szczególnych warunkach sprzedazy konsumenckiej'' - Dr ROBERT STEFANICKI jest adiunktem w Instytucie Prawa Cywilnego Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego.
str 256 przypis 158 jako komentarz do Art 8 ust 1 ''wybór między naprawą a wymianą w przypadku sprzedaży konsumenckiej nalezy do kupującego''
innych stwierdzeń i wywodów autora, który tak jak Pecyna powołuję się m.in na Prof. E.Łętowską nie che mi się przepisywać.
Czwarte primo:
Z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 2005 r.
''Sąd Okręgowy wskazał, że w takiej sytuacji konsument (powód), w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej ..., może żądać od sprzedawcy naprawy towaru lub jego wymiany. Z kolei w myśl art. 8 ust. 4 tej ustawy jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, kupujący ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna.''
Piąte primo:
Wystarczy wykonać telefon do Federacji Konsumentów/UOKiKu/Rzecznika praw konsumentów/Stowarzyszenia Konsumentów Polskich z pytaniem o przysługujące ci w pierwszej kolejności uprawnienia. Ja zadałem sobie kiedys ten trud dla pewności i odpowiedź z każdego źródła była taka sama. Wybór nalezy do konsumenta.
Na koniec jeszcze z Książki Prof Łętowskiej ''Prawo umów konsumenckich''
''wybór określonego uprawnienia nalezy do kupującego, zas samo uprawnienie do żądania stosownego zachowania ma charakter prawnokształtujący''
Ja postarałem się o argumenty. Czekam teraz na Twoje.
PS
Z własnego doświadczenia wiem, że ludzie stojący za ladą/kasą itd nie mają zielonego pojęcia o tym czego może żadąc od nich klient w przypadku wadliwego towaru i wciskają albo kit albo to co wiedzą (czy tez bardziej nie wiedzą) od ich pracodawcy, który jednak dbając o swój biznes powinien pracowników stosownie przeszkolić.
Mam nadzieję, że nie jesteś sprzedawca i nie wciskasz swoim klientom kitu co dopraw jakie im przysługują.
Michał
-------------------------------------------
Michał