19-02-2022, 16:08
Po 3 latach uzupełniam wątek o uwagi z używania altbergów.
Altbergi Defendery - nie jest to but na wysokie góry (podeszwa, konstrukcja cholewki), nie jest też idealnym butem trekingowym (zbyt duża twardość) i na pewno miejskim.
Chociaż sporadycznie używam jako trekingów na płaskie tereny i niższe, niezbyt wymagające góry (w zasadzie to świętokrzyskie i parki narodowe w śr. i pd. Włoszech), to są idealne do wędrówek fotograficznych. Tu rzadziej typowe lasy, raczej doliny rzeczne, łąki, bagniska.
Zalety: nie zdarzyło się żeby przemokły, chociaż są dni kiedy mają częsty kontakt z mokrym podłożem i trawami. Dedykowanego wosku Leder Gris, używam góra 3 razy w roku, tak, że nie skończyłem jeszcze pierwszego pudełka.
Sposób chodzenia: 6-8 razy w miesiącu, odległości 10-30 km, z czego asfalt to 1/5. Reszta j.w. czyli polne dróżki, piachy, trawy błota. Po trzech latach podeszwa widać, że ruszona na pięcie i palcach, jednak do wytarcia bieżnika brakuje. Gumowy otok, zaczyna powoli zyskiwać mikro pęknięcia, sama cholewka w porządku. But pewny, trzeba się jednak przyzwyczaić do twardawej podeszwy, chodzenia delikatnie jak na szczudłach i tego, że nie zawsze wie na co się staje. Trzymanie kostki do tego rodzaju użytkowania plus plecak 8-12 kg sprzętu i wyposażenia, bardzo w porządku. Rzadko mogę powiedzieć, że nogi mam zmęczone. Nigdy, poza okresem rozchodzenia, nie otarły.
Są standardowymi wojskowymi buciorami. Masowa produkcja. Buty cywilne, czy też wojskowa odmiana kupowana u producenta, są lepiej wykończone. No i można oczywiście na zamówienie sobie zrobić.
Tej samej marki mam pustynne microlite w dwóch odmianach: z podeszwą vibram masai i z podeszwą davos. Podeszwy nie tak twarde jak tsavo, o wiele lepsza amortyzacja. Gdyby guma nie była tak mięka i nie ulegałaby szybkiemu zużyciu na asfalcie były idealne do trekingu po drogach bitych utwardzonych i do łażenia po mieście. Jak zajeżdżę podeszwy, przy wymianie na nowe o przystosowaniu jednej z par do miasta pewnie pomyślę.
Ostatnie zimy miały sporo mroźnych dni, które były jednocześnie słoneczne, więc dobre do fotografii. Po kilka godzin dziennie używałem wówczas przeważnie nie Lowa Mountain GTX, które kiedyś wymyśliłem jako zimowe, ale altbergów. Nie żeby Lowy były złe, tylko nie było takiej potrzeby. Mimo braku ociepliny defendery z arktycznymi, wełnianymi skarpetami (też kontrakt armii brytyjskiej), w zupełności wystarczały do zapewnienia ciepła.
Na marginesie: dla zapewnienia pełnej wodoodporności firma altberg zaleca używanie skarpet wodoodpornych sealskinz. Mam, nosiłem w plecaku, ale nie miałem nigdy potrzeby używania. Używam tych skarpet do zapewnienia wodoodporności i "chłodoodporności" letnim adidasom używanym do chodzenia po mieście w deszczowe lub zimowe dni, co się czasem zdarza. I chociaż noga się trochę poci to wody faktycznie nie przepuszczają.
A buty Ecco Track IV Plain Toe High Gore, których pozbycie się planowałem już trzy lata temu, wytrzymały do jesieni ubiegłego roku. Chociaż zwietrzała i poprzez niewielkie pęknięcia obcasów wykruszyła się pianka i czułem się w nich trochę jakbym chodził na oponach z wyposzczonym powietrzem, dawały radę na płaskim, suchym terenie.
Altbergi Defendery - nie jest to but na wysokie góry (podeszwa, konstrukcja cholewki), nie jest też idealnym butem trekingowym (zbyt duża twardość) i na pewno miejskim.
Chociaż sporadycznie używam jako trekingów na płaskie tereny i niższe, niezbyt wymagające góry (w zasadzie to świętokrzyskie i parki narodowe w śr. i pd. Włoszech), to są idealne do wędrówek fotograficznych. Tu rzadziej typowe lasy, raczej doliny rzeczne, łąki, bagniska.
Zalety: nie zdarzyło się żeby przemokły, chociaż są dni kiedy mają częsty kontakt z mokrym podłożem i trawami. Dedykowanego wosku Leder Gris, używam góra 3 razy w roku, tak, że nie skończyłem jeszcze pierwszego pudełka.
Sposób chodzenia: 6-8 razy w miesiącu, odległości 10-30 km, z czego asfalt to 1/5. Reszta j.w. czyli polne dróżki, piachy, trawy błota. Po trzech latach podeszwa widać, że ruszona na pięcie i palcach, jednak do wytarcia bieżnika brakuje. Gumowy otok, zaczyna powoli zyskiwać mikro pęknięcia, sama cholewka w porządku. But pewny, trzeba się jednak przyzwyczaić do twardawej podeszwy, chodzenia delikatnie jak na szczudłach i tego, że nie zawsze wie na co się staje. Trzymanie kostki do tego rodzaju użytkowania plus plecak 8-12 kg sprzętu i wyposażenia, bardzo w porządku. Rzadko mogę powiedzieć, że nogi mam zmęczone. Nigdy, poza okresem rozchodzenia, nie otarły.
Są standardowymi wojskowymi buciorami. Masowa produkcja. Buty cywilne, czy też wojskowa odmiana kupowana u producenta, są lepiej wykończone. No i można oczywiście na zamówienie sobie zrobić.
Tej samej marki mam pustynne microlite w dwóch odmianach: z podeszwą vibram masai i z podeszwą davos. Podeszwy nie tak twarde jak tsavo, o wiele lepsza amortyzacja. Gdyby guma nie była tak mięka i nie ulegałaby szybkiemu zużyciu na asfalcie były idealne do trekingu po drogach bitych utwardzonych i do łażenia po mieście. Jak zajeżdżę podeszwy, przy wymianie na nowe o przystosowaniu jednej z par do miasta pewnie pomyślę.
Ostatnie zimy miały sporo mroźnych dni, które były jednocześnie słoneczne, więc dobre do fotografii. Po kilka godzin dziennie używałem wówczas przeważnie nie Lowa Mountain GTX, które kiedyś wymyśliłem jako zimowe, ale altbergów. Nie żeby Lowy były złe, tylko nie było takiej potrzeby. Mimo braku ociepliny defendery z arktycznymi, wełnianymi skarpetami (też kontrakt armii brytyjskiej), w zupełności wystarczały do zapewnienia ciepła.
Na marginesie: dla zapewnienia pełnej wodoodporności firma altberg zaleca używanie skarpet wodoodpornych sealskinz. Mam, nosiłem w plecaku, ale nie miałem nigdy potrzeby używania. Używam tych skarpet do zapewnienia wodoodporności i "chłodoodporności" letnim adidasom używanym do chodzenia po mieście w deszczowe lub zimowe dni, co się czasem zdarza. I chociaż noga się trochę poci to wody faktycznie nie przepuszczają.
A buty Ecco Track IV Plain Toe High Gore, których pozbycie się planowałem już trzy lata temu, wytrzymały do jesieni ubiegłego roku. Chociaż zwietrzała i poprzez niewielkie pęknięcia obcasów wykruszyła się pianka i czułem się w nich trochę jakbym chodził na oponach z wyposzczonym powietrzem, dawały radę na płaskim, suchym terenie.