[Recenzja] La Sportiva Makalu

[sołtys]

OPIS PRODUKTU:

Cholewka: skóra zamszowa, grubość 3 mm z otokiem wykonanym z gumy Vibram® XSV
Podeszwa: Skywalk MPE
Waga : około 2,1 kg/para (dla rozmiaru 48 niemal 3 kg/para!)
Kolor: jasnobrązowy
Rozmiary: 36-48

-----------------------------------------------------------------
RECENZJA:

DATA RECENZJI:
19-09-2005, 05:00

Niniejsza ocena dokonana została na podstawie jednej pary. Pomimo iż daje to pewną orientację nt. jego wad i zalet, próba ta jest skrajnie niereprezentatywna. Moja pozytywna lub negatywna ocena nie świadczy, iż podobną opinię wygłoszą wszyscy. Proszę potraktować poniższy test raczej jako zbiór ogólnych wytycznych, a przed ewentualnym zakupem przejrzeć materiały dotyczące wybranych produktów, porozmawiać ze sprzedawcami i użytkownikami, w miarę możliwości wypróbować.

Pod koniec 2003 roku, planując samotną wyprawę Łukiem Karpat, poszukiwałem solidnych, sztywnych butów, które sprostałyby temu zadaniu- w grę wchodziło przejście ponad 2000 km. Po dłuższych rozważaniach mój wybór padł na buty znanej włoskiej firmy La Sportiva, model Makalu. Ich wygląd wzbudzał zaufanie, dodatkowo polecali je sprzedawcy i znajomi. Według informacji podanej na stronie producenta są to buty do alpinizmu, wspinaczki lodowej i wymagającego trekingu, produkowane w dwóch wersjach: standard i damskiej.
Ponieważ sprzedawczyni w warszawskim Sklepie Podróżnika stwierdziła, że nie jest w stanie ściągnąć dla mnie właściwego numeru (rozmiar 48) zatelefonowałem do firmy Summit Sport z Chorzowa, gdzie zamówiłem odpowiedni dla mnie rozmiar. Otrzymałem go po przyjściu kolejnej dostawy 4 miesiące później. Cena jaką zapłaciłem u dystrybutora była o 130 zł niższa niż w detalu.

Oprócz samotnego przejścia Karpat buty używane były w warunkach letnich i zimowych w górach typu beskidzkiego (od Bieszczadów po Gorgany) oraz w Tatrach, podczas letnich i zimowych wspinaczek. Łączny dystans, jaki pokonałem używając ich wynosi 3000 km.

Użyte materiały

Cholewka - wykonana jest z zamszu o grubości około 3 mm. But składa się niemal w całości z jednego kawałka skóry, co zmniejsza przemakanie i eliminuje możliwość pęknięcia ewentualnego szwu. Jedynie górna część cholewki, na wysokości kostki, a także tył w rejonie ścięgna Achillesa jest doszyty, choć i tam łączna długość szwów jest niewielka. Przednia część buta pokryta jest dodatkowo gumą typu Vibram, chroniącą przed zdzieraniem wierzchniej warstwy skóry. Zastosowanie zamszu zamiast skóry licowej znacznie zwiększa odporność butów na zdzieranie w wyniku tarcia o kamienie itp.

Podeszwa - od kilku lat La Sportiva odeszła w tym modelu od stosowania Vibramu. Zamiast niego używana jest podeszwa innego włoskiego producenta - Sky Walk. Jest to bardzo twarda (choć nie całkowicie sztywna) podeszwa z rantami na raki półautomatyczne z przodu i z tyłu. Chodzenie w tych butach osobie nieprzyzwyczajonej może sprawiać trudności ze względu na uczucie poruszania się na drewnianych klockach, ale łatwo się do tego przyzwyczaić. Pod naciskiem ok. 100 kg ciężaru ciała podeszwa ugina się o kilkanaście stopni.

Elementy stalowe - w dolnej części buta znajdują się dwie pary D-kształtnych pierścieni, a powyżej nich ucha wyposażone w kulki tworzące rodzaj łożysk. Na wysokości kostki znajdują się pierścienie umożliwiające blokowanie sznurowadeł w ustalonej przez użytkownika pozycji, co umożliwia np. luźniejsze wiązanie dołu buta, a ciaśniejsze góry lub odwrotnie. Górna część cholewki wyposażona jest w pętelki z mocnego materiału, a wyżej klasyczne haczyki. Wszystkie elementy metalowe wykonano prawdopodobnie z mosiądzu.

Wnętrze buta wyściełane jest kilkumilimetrową warstwą miękkiej gąbki pokrytą delikatnym w dotyku materiałem. Model używany przeze mnie nie posiada żadnej membrany, choć jest impregnowany w procesie produkcji. W poprzednich sezonach producent oferował model Makalu z membraną Gore-tex. Ten model butów wyposażony jest również w gruby język, wyściełany podobnie jak wnętrze buta, z możliwością wyciągania. Przy nietypowym kształcie stóp lub dużej ilości skarpet pozwala to dostosować wnętrze buta do nogi.

Sznurowadła - nie potrafię powiedzieć z czego są wykonane, jednak po zatopieniu strzępiących się końcówek gdzieś w południowej Rumunii dotarłem z nimi do końca podróży i służą mi od początku użytkowania butów do dziś.

Eksploatacja

Wygoda noszenia - podczas procesu ''rozchodzenia'' butów w Puszczy Kampinoskiej obtarły mnie one nieco na pięcie, później to zjawisko nie wystąpiło. Podczas pierwszego sezonu użytkowania leżały na nogach doskonale. Nosząc je używam cienkiej skarpetki wykonanej z Coolmax-u oraz grubej, wełnianej. Taka kombinacja sprawdza się najlepiej - wilgoć odprowadzona od stopy kumuluję się przez cały dzień w grubej skarpecie. Dzięki temu brak membrany w butach nie był dla mnie żadnym problemem.

Podczas drugiego sezonu przetarcie wyściółki obu butów na piętach powodowało dość mocne obtarcia, jednak zaklejenie dziur od środka zlikwidowało ten problem.

Twarda podeszwa doskonale spisuje się w skale. Co prawda czuje się brak wibramu (oceniam że w porównaniu do używanych przeze mnie butów na wibramie Sky Walk ma o 10-20 % słabszą przyczepność), ale duża sztywność, a przez to możliwość używania buta na małych występach skalnych, pozwalają na używanie butów do wspinaczki na drogach tatrzańskich do stopnia trudności IV - IV+.

Wytrzymałość mechaniczna - skóra, z jakiej wykonano cholewkę okazała się być dość odporna na wszelkie próby niszczące. Głównie dotyczy to ostrych kamieni, które, mimo częstego użytkowania obuwia w skalistym terenie, nie zdołały w znaczący sposób zarysować skóry, nie wspominając o jej przecięciu. Wielkim plusem okazał się gumowy otok na czubku buta powyżej podeszwy - miejsce to, jak zaobserwowałem, było bardzo często narażone na uderzenia. Sam otok nie ma żadnej tendencji do rozrywania się lub odklejania, jest jedynie lekko postrzępiony na brzegach.
Mimo znacznej grubości, a raczej właśnie z jej powodu, cholewki butów pękły. Stało się to około 2 cm od czubków butów, gdzie buty zginają się w trakcie chodzenia. Gruba skóra, nieprzystosowana do długich wędrówek, a raczej do wspinaczki w pionie nie wytrzymała stałego naprężenia i pękła. Pech chciał, że w miejscu jednego z pęknięć znajdował się nit. Dziurę w drugim bucie udało się załatać, zanim rozszerzyła się niebezpiecznie.

W takcie użytkowania podeszwa uległa dość znacznemu wytarciu - wgłębienia bieżnika na jej środku starły się bardzo znacznie, na brzegach w niewielkim stopniu. Wytarciu uległ też rant podeszwy pod miejscem mocowania raków, jednak nie w stopniu mogącym utrudnić ich założenie.
Metalowe elementy butów okazały się wytrzymałe, jednak z kilkoma poważnymi zastrzeżeniami. Po pierwsze niektóre z nich - dotyczy to o dziwo wyłącznie dwóch szczytowych haczyków każdego buta - pokryły się zielonym nalotem przywodzącym na myśl śniedź oraz rdzą.

Po drugie - nity mocujące okucia wewnątrz butów są przerdzewiałe, co nie wpływa na razie na ich wytrzymałość, ale nie jest estetyczne i budzi pewien niepokój.

Po trzecie w miejscu pęknięcia skóry jednego z butów jeden z nitów wyleciał całkowicie.

Wyściółka wewnętrzna buta charakteryzuje się bardzo dużą wygodą, ale nie jest bardzo wytrzymała na przetarcia. W trakcie wędrówki byłem zmuszony przez ok. 5 tygodni do używania szorstkich bawełnianych skarpet, które pozostawały permanentnie przemoczone z powodu złej pogody. Tarcie pomiędzy nimi, a butami spowodowało zniszczenie wyściółki z materiału i gąbki na piętach obu butów. Po powrocie do Polski obydwa zostały od środka podklejone cienką, miękką skórą, która przywróciła w 100% komfort chodzenia.

Wodoodporność - posiadane przeze mnie buty nie mają żadnej membrany, w związku z czym ich wodoodporność jest niewielka. Impregnacja fabryczna została pokonana przez pierwszą dużą ukraińską ulewę. Później konserwowałem buty impregnatem Nikwax do zamszu, jednak bez żadnego rezultatu. Kilka miesięcy temu zaimpregnowałem je środkiem na bazie wosku pszczelego firmy Granger\'s, co dało doskonałe efekty. Kolor zamszu po tak ''barbarzyńskim'' zaimpregnowaniu znacznie ściemniał, a sama faktura skóry zmieniła się na znacznie gładszą, jednak podczas kolejnego wyjazdu buty nie przepuściły ani kropli. Co ciekawe, stosując system jednej cienkiej i jednej grubej skarpety nie zauważyłem żadnej różnicy w odprowadzaniu wilgoci z buta, co wskazuje na uniwersalność tego pomysłu. Ten fakt, jak również łatwość z jaką przetarła się wyściółka, są dla mnie dobrymi argumentami przeciwko stosowaniu membran w butach.

Współpraca z rakami - ani razu nie nosiłem raków w górach używając butów La Sportivy. W Sklepie Podróżnika mierzyłem tylko lekkie półautomaty Salewy Alunal Step In oraz Alpamayo R Raveltika. Montaż obu modeli na butach przebiegł bezproblemowo i leżały one stabilnie, jednak nic więcej powiedzieć nie potrafię.

Współpraca z ochraniaczami - używam na co dzień ochraniaczy Tourist firmy Małachowski. Bez problemu dają się one przymocować do sznurowadła na czubku buta i pod podeszwą za pomocą paska. Daleko do przodu sięgający punkt zaczepienia sznurowadeł pozwala na zamocowanie dosłownie każdego typu ochraniacza.

Podsumowanie
Ogólna ocena, jaką mogę wystawić to dobry z plusem. Makalu okazały się dobrymi, mocnymi, całorocznymi butami do zaawansowanej turystki i alpinizmu oraz wspinaczki, choć niekoniecznie do bardzo długich wypraw. Mimo kilku przykrych niespodzianek szczerze polecam ten model butów osobom o takim profilu zainteresowań - z dużym prawdopodobieństwem będzie to dla nich udany zakup na lata.

Czas użytkowania: 2 lata (ok. 150 dni w górach)

Zalety:
- uniwersalność zastosowań
- wysoki komfort noszenia
- gruba, wytrzymała skóra zamszowa
- mała ilość szwów
- gumowy otok na czubku buta
- możliwość dwustopniowego sznurowania
- solidne sznurowadła

Wady:
- brak podeszwy typu Vibram (choć ta starłaby się dużo prędzej)
- łatwo korodujące metalowe elementy butów
- pęknięcie skóry w miejscu zginania cholewki
- łatwo przecierająca się wyściółka wewnętrzna

-------------------------------------------------------------------------

PS. uzupełnienie ze stycznia 2008.

Przez ostatnie lata używałem Makalu również do wspinaczek zimowych w Tatrach, w zestawie z rakami Alpamayo R Raveltika. Montaż jest bezproblemowy, raki leżą bardzo stabilnie i pewnie. W swoim pierwszym sezonie zimowym pokonywałem drogi mikstowe o trudnościach do IV. Jedyną ich wadą okazała się nie najlepsza termika. Poza tym sprawdziły się doskonale.

Niestety, są już mocno zużyte i wykrzywione, zdecydowałem się więc na ich zmianę. To co przeszły oceniam na ekwiwalent dziesięciu lat użytkowania, myślę, że cena jaką za nie zapłaciłem zwróciła się przez ten czas wielokrotnie.

OCENA PRODUKTU:

Oddychalność: 3/5
Podeszwa: 4/5
Wodoodporność: 4/5
Wygoda: 5/5
Wytrzymałość: 5/5
Ogólna: 4.20/5